Spotykamy się, aby wspólnie doświadczyć performance, wymienić się refleksją nad praktyką opieki nad ludzkimi i nie-ludzkimi, opowiedzieć o tym, jak działa Plenum. Podczas Meminarium#3 będą dostępne dwa numery zinu nie widać mnie, wydawanego przez Plenum, traktujące o ekonomii pracy opiekuńczej, dbaniu o dobrostan, zbierające głosy Osób Opiekuńczych działających w polu kultury z Polski.
Chętnie posłuchamy innych i wymienimy się doświadczeniami.
Plenum jest grupą roboczą, składającą się z osób pracujących w obszarze sztuki: osób artystycznych, kuratorskich, producenckich, nauczycielskich. Grupa powołana została w 2021 roku z potrzeby stworzenia struktury zwiększającej widoczność feministycznych perspektyw dotyczących opieki i macierzyństwa w kulturze. Grupa szuka alternatywnych formatów prezentacji, które pozwolą łączyć praktyki indywidualne z pracą grupową. Plenum dzieli się codziennym doświadczeniem opieki nad: dziećmi/ uczniami/ domem/ kimś innym, w celu wzajemnego wzmocnienia i wsparcia, tego, co bywa opisywane jako niewidzialne (stąd tytuł zina) czy słabe.
Istotnym aspektem jest współbycie, wzajemna edukacja, sprawdzanie, jak krytyczne teorie działają w praktyce, w życiu, w którym współistnieją praca twórcza i troska o innych.
Plenum współtworzą: Wera Morawiec (inicjatorka grupy), Adu Rączka, Gabi Skrzypczak, Anna Steller, Marta Stoces, Ula Zerek, Dorota Walentynowicz, Ania Witkowska.
Plenum ma otwartą formułę i do projektów czy spotkań zaprasza kolejne osoby opiekuńcze.
Anna Steller Rozwidlenie
To taniec matki. Taniec osoby. Taniec odkrywający różne oblicza.
Pojedynczy gest przywołuje pamięć ciała, które nie należy tylko do niej lecz jest nieustannie zmieniającym się ekosystemem. Pochłania rozmaite ożywione i nieożywione materie. Tworzy nowe sieci uwarunkowań, amorficzne formy, które w konsekwencji tworzą nowe ja, „już nie tylko moje ja”, „wspólne ja”, „podzielone ja”, „zwielokrotnione ja”, „czyjeś ja”.
Rozwidlenie to wyjście poza siebie, odejście od siebie, stanie się na nowo kimś, czymś…
