W miejscu bardzo odległym, w pipidówce, na zadupiu świata dzieją się bardzo złe rzeczy. Początkowo lekceważony strach, dociera skądeś spoza baniek codzienności – płaski i niewyraźny. Ukryty w cieniu, wraz z zapadającym mrokiem ujawnia się i staje się coraz bardziej namacalny, paradoksalnie ukonkretnia swój kształt. Otry drut, zardzewiały płot, jakieś stare deski, polski i nie tylko paździerz, zmięta folia, bezładnie porozrzucane przedmioty bliżej nieznanego pochodzenia, szum, świst, stukot, wreszcie nierelaksacyjny, monotonny hałas – wszystkie te elementy stają się odstraszaczami w wielowątkowej kompozycji odren aliny i alexa libertad. Konstruowana przez artystyczny duet audio-wizualność wydziela także zapach – wypreparowany – pozbawiony swojego źródła abstrahuje się, przywołując zaskakujące powidoki skojarzeniowe.
Psujące się atrybuty opresji, gargantuicznego wchłaniania jawią się jako wyrzut sumienia uczestników Wielkiego żarcia Marco Ferreriego – umrzeć z przejedzenia albo przyłożyć sobie do głowy lufę AK47. U VIRU NA KAŁU nie pozostawia zbyt wiele pola manewru. Zdecydowanie się na akt oskarżycielskiego gestu jest jedynym wyjściem pozostania w Tymczasowej strefy autonomicznej. Pulsujące traumy doświadczeń brzmią jak najcięższy dark industrial wykrzyczany przez postać-legendę Genesisa P-Orridge’a.
Cytując Hakim Bey’a: „Musimy urzeczywistnić te momenty i przestrzenie, w których wolność jest nie tylko możliwa, ale jak najbardziej faktyczna. Musimy dokładnie zdawać sobie sprawę, w jakich sytuacjach jesteśmy autentycznie uciskani, w jakich padamy ofiarą autorepresji albo wpadamy w sidła fantazji, w a których ciemiężą nas idee”. (Korporacja ha!art, Kraków 2009)
Odren alina i alex libertad podejmując tematykę systemowej regulacji świata, rozczarowują się światełkami pozornie jarzącymi się jak gwiazdy, daleko za horyzontem miejsca, gdzie diabeł mówi dobranoc. Wiedzą już, iż czarująca feeria blasku odbija się na spoconej w trudzie bezsensownej pracy maszynie, wytwarzającej nieskończone ilości niepotrzebnych przedmiotów, idei, aktywności.
Zadupie świata to nie miejsce, ono jest w nas. Wszędzie i nigdzie.
Alina Stsiatsova aka odren alina (ur 1995, Białoruś) – farmaceutka, aktywistka, wolontariuszka, obecnie studentka Akademii Sztuki w Szczecinie. Pracowała dla organizacji pozarządowych w Białorusi, wspierała ludzi obciążonych problemami bezdomności. W czasie studiów na Białoruskim Państwowym Uniwersytecie Medycznym, w wyniku swoich aktywności została zauważona przez KGB oraz milicję. Pracując w aptece próbowała zaangażować społeczność farmaceutów do aktywnego wspierania protestów, co zostało negatywnie odebrane przez zwierzchnictwo. Do dzisiaj ma koszmary „apteczne”. Samodzielnie nauczyła się podstaw projektowania graficznego, w rezultacie porzuciła dotychczasową pracę i bardzo się z tego cieszy. Obecnie mieszka w Polsce i tworzy udany związek z Aliaksandrem Vialitchanką (aka alex libertad), pomimo iż, początkowo jej przyszły partner obawiał się, iż jest agentką KGB. W swojej praktyce artystycznej aktywnie bada doświadczenia kobiet, tematy ekologiczne, prawa człowieka i różne formy ucisku. Czerpiąc z wykształcenia farmaceutycznego w dziedzinie chemii, biologii i mikrobiologii, stara się wnieść do swojej pracy unikalną perspektywę Art&Science. Pracuje w obszarze instalacji, wideo, performance i fotografii. Wykorzystuje radykalne środki wyrazowe (smród, krew menstruacyjna, samookaleczenie)
Aliaksandr Vialitchanka aka alex libertad (ur 1992, Białoruś) – aktywista, punk, chuligan, wolontariusz, anarchista, obecnie student Akademii Sztuki w Szczecinie. Wspierał organizacje pozarządowe w Białorusi, pracował jako dziennikarz w niezależnych mediach. Pracował na targowisku sprzedając elektronikę, samodzielnie nauczył się pracować z wideo (rejestracja, edycja), mieszkał w schronisku dla psów. Wiele razy aresztowany oraz więziony przez reżim. Opuścił Białoruś i nie może tam powrócić. Obecnie mieszka w Polsce. W swojej praktyce artystycznej zajmuje się tematami politycznymi, społecznymi. Zgłębia mechanizm systemu opresji: przyczyny (kapitalizm, patriarchat, państwo) i skutki (migracja, bieda, represje, korupcja, przemoc instytucjonalna). Pracuje w obszarze instalacji, wideo i animacji. Środkiem po który często sięga jest narzędzie ironii, pastiszu.
Wspólnie wychowują psa Karo.
