Kim była Felicita Vestvali? Szczecinianką, Anną Marią Stegmann, urodzoną przy ul. Rödenberg 249 (dzisiejsza ul. Podgórna). Zapomniana dziś gwiazda XIX-wiecznej Europy i Ameryki rozpoczęła karierę jako śpiewaczka operowa, debiutując w La Scali w 1853 roku. Sławę zdobyła w USA, gdzie nazywano ją „Vestvali the Magnificent”. Dysponowała rzadko spotykanym głosem – kontraltem i specjalizowała się w tzw. rolach en travesti, czyli partiach męskich, które miały być wykonywane przez kobiety.
Od 1863 roku odnosiła sukcesy jako aktorka dramatyczna, m.in. w roli Hamleta. Znana z nonkonformizmu, publicznie przyznawała się do polskich korzeni, żyła poza społecznymi normami, a przez niemal dwie dekady tworzyła związek z niemiecką aktorką Elise Lund. Vestvali zmieniła imiona, ceniła wolność i brała z życia garściami. Budziła kontrowersje, ale i inspirowała swoją odwagą i niezależnością.
Piotr Szarota – profesor w Instytucie Psychologii PAN, specjalista w dziedzinie psychologii kulturowej. Autor książek z pogranicza psychologii i kulturoznawstwa, m.in. „Psychologii uśmiechu” (2006) i „Anatomii randki” (2011), oraz trylogii poświęconej historii intelektualnej i społecznej Europy: „Wiedeń 1913”, „Paryż 1938” i „Londyn 1967”, której pierwszy tom nominowany był w 2014 r. do Nagrody Literackiej NIKE.
