Od dekady w Szczecinie trwa dynamiczny proces budowy nowego środowiska twórców i odbiorców sztuki współczesnej. Bazując w równym stopniu na dorobku kulturalnym minionych dziesięcioleci Szczecina, jak i sile przyciągania zewnętrznych artystów i animatorów do nowopowstałych instytucji, udało się wykreować rozpoznawalne w skali kraju miejsca i ośrodki sztuki współczesnej. Płynnie stały się one elementem twórczego krajobrazu i wizerunku miasta.
Trafostacja Sztuki stara się zarówno podmiotowo uczestniczyć w procesie budowy środowiska sztuki w Szczecinie, jak i na bieżąco go dokumentować i opisywać. Służyła temu m. in. zeszłoroczna wystawa „Co sobie kto na swój temat wymyśli”, prezentująca potencjał artystów w różny sposób powiązanych ze Szczecinem – pochodzeniem, biografią, pracą, przedmiotem artystycznej eksploracji. Wystawa „Made [in] ready – Made [in] Szczecin” rozwija jeden z wątków poprzedniej ekspozycji, stawiając akcent na zmianę procesu kształcenia artystycznego, dokonanego w obrębie minionej dekady.
Szkolnictwo artystyczne jest jedną ze sfer, na którą rzutował przełom awangardowy początku XX wieku. Jak uczyć sztuki, której wartości nie mierzy się już kunsztem autorskiego wykonania, lecz potencjałem krytycznym i refleksyjnym gestu artysty, zmieniające sens przedmiotów codziennego użytku? Ekspozycja pokazuje efekt współczesnych praktyk edukacyjnych, odwołujących się do pracy nad „gotowymi” rzeczami, działaniami i symbolami. Są one realizowane i koordynowane przez dwóch artystów i dydaktyków Akademii Sztuki w Szczecinie: Kamila Kuskowskiego i Dariusza Fodczuka.
Współczesne szkolnictwo artystyczne dawno zerwało z dziewiętnastowiecznym akademizmem; w chwili obecnej jego podstawy opierają się na odmiennych metodach i założeniach. Coś, co kiedyś wydawało się anarchią i wygłupem, dziś, ujęte w instytucjonalne ramy, decyduje nie tylko o artystycznej sprawności, ale przesądza również o rozwoju krytycznej wrażliwości. W konsekwencji pozwala na skuteczne komunikowanie istotnych problemów natury społecznej czy politycznej, co stało się jedną z najistotniejszych funkcji sztuki.
Celem kształcenia artystycznego jest dziś rozwijanie umiejętności krytycznego i analitycznego postrzegania, a metodami są trening nieskrępowanej twórczości i wzmacnianie upartej dociekliwości. Świat sztuki wymaga od jego uczestników sprawności ruchów konika szachowego, wskakującego niespodziewanie w puste pola, pozostawione jako nieużytki przez naukę i politykę. Naruszanie komfortu, pozornej zgody, w którym spoczywają codzienne rzeczy, ludzkie działania i zideologizowane symbole ma już swoją tradycję: odwołuje się do dadaizmu, sztuki pojęciowej, zwrotu wizualnego i dekonstrukcji.
Współczesna pracownia sztuki przypomina eksperymentalne laboratorium wolnej i zbuntowanej myśli, w której wypreparowane dzieło poddawane jest ewaluacji z perspektyw ściśle postmaterialnych. Granice empatii, będącej fundamentem współczesnej sztuki, zaczynają się od każdej osoby ludzkiej i poprzez świat roślin i zwierząt dochodzą do spektrum rzeczy. Ta postawa wobec rzeczy i zjawisk – uważnego słuchu, wejrzenia, otwarcia, wrażliwości – cechuje twórcze działania pedagogów, absolwentów i studentów związanych z prezentowaną pracownią.
Pracownia Działań Audiowizualnych i Performatywnych, Akademii Sztuki w Szczecinie została powołana w 2010 roku przez prof. dr. hab. Kamila Kuskowskiego. Osią wszelkiej aktywności pracowni są rozważania na temat wzajemnej relacji pomiędzy obrazem, dźwiękiem i akcją (performatyw). Przewinęło się przez nią wiele indywidualności twórczych, zarówno wśród współpracujących z profesorem dydaktyków, jak i wśród studentów, którym udaje się już zaznaczać swoją obecność w obszarze sztuk wizualnych. Kuratorami wystawy są: prowadzący pracownię prof. dr hab. Kamil Kuskowski oraz dr Dariusz Fodczuk.
