Niektóre praktyki wizualne, zarówno przynależne do sztuki, jak i sytuujące się poza jej obszarem, wzbudzają gorące kontrowersje społeczne i polityczne, w szczególności, gdy bazują na przekształceniach obrazów religijnych. Gdzie powstaje obraza, jak działa i kiedy jest uprawniona a kiedy nie – o tym m. in. na wykładzie ks. dra Andrzeja Draguły, badającego aspekty teologiczne, moralne, artystyczne i prawne zjawisk określanych ogólnie terminem „obraza uczuć religijnych”.
Ks. Andrzej Draguła – dr hab. teologii, profesor Uniwersytetu Szczecińskiego, kierownik Katedry Teologii Praktycznej w na Wydziale Teologicznym US. Członek Rady Naukowej Laboratorium Więzi. Autor wielu publikacji, w tym książki Bluźnierstwo. Między grzechem a przestępstwem (Warszawa, 2013).
IN EFFIGIE
Praktyka in effigie w Europie obecna była od średniowiecza do oświecenia. Wiązała ona system penalizacji ze sztuką (obrazem). W przypadku niemożności pojmania skazanego na śmierć, wyrok wykonywano na jego wizerunku. Stało za tym przeświadczenie o (magicznym? duchowym?) związku malarskie-go portretu z przedstawioną osobą. Choć nieobecny we współczesnych kodeksach prawnych, tryb „in effigie” przetrwał do naszych czasów. Dzieła sztuki pod różnymi szerokościami geograficznymi padały i nadal padają ofiarami przemocy. Nie chodzi tu tylko o działania cenzorskie, lecz przede wszystkim o czyny, fizyczne akty zniszczenia dzieł kultury i sztuki, motywowane ideologicznie, ekonomicznie czy religijnie. Cykl prelekcji, warsztatów, wystaw będzie prezentował tragiczne losy dzieł z perspektyw różnych epok i kultur a podsumowany zostanie publikacją o współczesnym ikonoklazmie.
Kuratorem cyklu jest Stanisław Ruksza.