Przyzwyczailiśmy się nazywać sztuką queer te obiekty wizualne, które mają szczególny estetyczny urok dla homoseksualnych cis-mężczyzn. Jednak patrząc na jej historię przez queerową soczewkę, szybko zauważamy, że sztuka queer nie musi ograniczać się do oprawionych obrazów czy rzeźb figuratywnych – mogą ją również reprezentować zwyczajne przedmioty, które na pierwszy rzut oka trudno byłoby uznać za dzieła sztuki.
Wykład odwoła się do bogatego materiału z historii czeskiej sztuki queer i postawi pytanie, czy o przynależności do tego nurtu decydują raczej kody wizualne przywłaszczone przez queerowe społeczności na przestrzeni czasu, czy też funkcje społeczne – związane z procesami tworzenia, podtrzymywania i emancypacji tych społeczności.
Na przykładach wybitnych artystów queerowych zastanowimy się również, jak sprostali oni etycznym wyzwaniom, jakie stawiała przed nimi historia XX wieku w Europie Środkowej, w jaki sposób można uwzględniać te zagadnienia w praktyce kuratorskiej oraz jakie refleksje rodzą one na temat współczesnej sytuacji politycznej.
Ladislav Jackson jest adiunktem w Katedrze Historii i Teorii Sztuki na Wydziale Sztuk Pięknych Politechniki w Brnie (Faculty of Fine Arts, Brno University of Technology) w Czechach. Pełni również funkcję prodziekana ds. umiędzynarodowienia tej uczelni. Prowadzi zajęcia z historii sztuki i designu XX wieku oraz teorii krytycznej (studia queerowe, feministyczne i studia nad rasą). Opublikował liczne książki o nowoczesnej architekturze i designie, m.in.: Shapes, Colors, Comfort: Furniture Jitona, Myth of an Architect: Jan Kotěra 150, Philosopher of Structures: Architect and Engineer Jaroslav J. Polívka. W 2024 roku wydał zbiorową monografię Images of Queer Desire: Queer Art and Visuality in Czech Lands. Kuratorował wiele wystaw queerowych, m.in.: What a Material: Queer Art from Central Europe (2012), Spaces of Desire (2016), Taste of Honey (2023), Queer Ecologies (2024) and Karol Radziszewski: Nobody’s Gonna Know (2024).
