TRAFO po raz pierwszy w Polsce prezentuje jedno z najważniejszych dzieł kanadyjskiej sztuki współczesnej, „The Forty Part Motet” Janet Cardiff.
Praca jest wariacją na temat „Spem in Alium Nunquam Habui” 1556/1573 Thomasa Tallisa, renesansowego kompozytora angielskiego, wykonywaną przez Chór Katedralny w Salisbury. Składa się na nią 40 oddzielnie nagranych głosów, odtwarzanych przez 40 głośników, które zostaną usytuowane eliptycznie w przestrzeni hali głównej TRAFO. Głośniki są zestawione w 8 oddzielnych chórów pięciogłosowych (sopran, alt, tenor, baryton i bas).
Dzieło aktualnie znajduje się w stałych kolekcjach Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku (MoMA) oraz Narodowej Galerii Sztuki w Kanadzie, która wspaniałomyślnie zgodziła się je wypożyczyć na szczecińską wystawę. Do TRAFO zostało sprowadzone dzięki wsparciu Ambasady Kanady w Polsce.
„Słuchając koncertu publiczność tradycyjnie siedzi naprzeciwko chóru. Prezentując tę pracę chciałabym, żeby publiczność mogła doświadczać dzieła z perspektywy jego wykonawców. Każdy chórzysta słyszy unikalną kombinację utworu muzycznego.
Umożliwienie publiczności przemieszczania się w przestrzeni ułatwia jej bliski kontakt z głosami. Zabieg ten pozwala również na ukazanie utworu muzycznego jako zmieniającej się struktury. Jestem także zainteresowana sposobem, w jaki dźwięk może fizycznie konstruować przestrzeń niczym rzeźbę oraz tym jak widz może dokonywać wyboru trajektorii ruchu jednocześnie w przestrzeni fizycznej i wirtualnej.” [Janet Cardiff]
Thomas Tallis był najbardziej wpływowym kompozytorem angielskim swojego pokolenia i do dziś jest jednym z naj-bardziej znanych kompozytorów doby renesansu. Służył jako organista czterem angielskim monarchom – Henrykowi VIII, Edwardowi VI oraz królowym Marii i Elżbiecie – jako członek świty Kaplicy Królewskiej. Jednym z jego najwspanialszych utworów była kompozycja na czterdzieści części – osiem chórów i pięć głosów. Badacze spierają się o to, czy kompozycja była autoryzowana w 1573 roku na okoliczność celebracji Królowej Elżbiety I, czy też powstała w 1556 roku ku czci Królowej Marii z okazji z jej 40. urodzin.
„Umieściłam głośniki w pokoju, ustawiając je po elipsie, tak aby słuchacz mógł naprawdę poczuć rzeźbiarską konstrukcję utworu Tallisa. Można słyszeć dźwięki przechodzące od jednego chóru do drugiego, przeskakujące wprzód i w tył, odbijające się od siebie, i w ten sposób doświadczać dojmującego uczucia uderzającej fali dźwięku w momencie, gdy śpiewają wszyscy chórzyści.” [Janet Cardiff]
Na prace Janet Cardiff składają się takie media jak film, video i fotografia. Artystka uczestniczyła w Skulptur Projekte Münster w 1997, wystawiała w Carnegie International w Pitsburgu w 1999. Reprezentowała również Kanadę na Biennale w Wenecji w 2001, współpracując z Geogrem Buresem Millerem. Wiele artystycznych eksperymentów Cardiff i Millera było prezentowanych w PS1 w Nowym Yorku, The Musée d’Art Contemporain w Montrealu, The Astrop Fearnley Museum w Oslo, Castello Rivioli w Turynie, MACBA w Barcelonie, Institut Mathildenhöhe w Darmstadt, Pérez Art Museum Miami, Art Gallery of Ontario w Toronto, Vancouver Art Gallery i ARoS Kunstmuseum w Arhus w Danii. Aktualnie artystka jest reprezentowana przez Luhring Augustine Gallery w Nowym Jorku i Gallery Koyanagi w Tokio.
Realizacja wystawy była możliwa dzięki wsparciu finansowemu Ambasady Kanady w Polsce oraz firmy TRSZ.
