„Strange, I’ve seen that face before…”
Grace Jones, I’ve seen that face before (Libertango)
Spotkanie Antoniny Konopelskiej z Grzegorzem Kowalskim, kultowym profesorem warszawskiej ASP (twórcą sławnej pracowni – Kowalni), odbywa się w niecodziennej przestrzeni. Jest nią tango – Libertango. Kontaminacja słowna, którą posłużył się Ástor Piazzolla do zatytułowania swojej słynnej kompozycji z 1974 roku i jaką przekroczył granice tanga klasycznego wkraczając w obszar tango nuevo, zawiera w sobie bardzo ważny komponent: la libertad.
Grzegorz Kowalski pozwolił Antoninie Konopelskiej wprowadzić się na nowe, w ich relacji, terytorium i jak stwierdził: „Co mi zawsze przeszkadzało w procesie kształcenia to stosunek hieratyczny profesor-student. Wydaje mi się, że to była główna przeszkoda, żeby dotrzeć głębiej do warstw bardziej intymnych, do porozumiewania się, czy do porozumienia się z drugim człowiekiem, ponieważ była ta bariera, że nie wolno się dotykać. Że to jest niepoprawne. Że profesor nie może dotykać studentki, student nie może poklepać profesora i to obcinało bardzo istotną część komunikowania się. Dlatego ten pomysł Antoniny, że teraz, kiedy już nie podlegamy tej poprawności i temu stosunkowi, możemy coś takiego zrobić, bardzo mi przypadł do gustu, ponieważ właśnie dzięki temu mogę wejść w sferę, która nie była używana przeze mnie, kiedy Antonina była moją studentką”.
Antonina Konopelska (ur. 1990) – trzonem jej artystycznych eksperymentów jest kontakt z drugim człowiekiem. W swoich realizacjach pokazuje przyjaciół, bliskich, nieznajomych lub siebie samą. Pracuje z dźwiękiem, muzyką i ruchem. Absolwentka Pracowni Przestrzeni Audiowizualnej Kowalni Grzegorza Kowalskiego na Wydziale Sztuki Mediów warszawskiej ASP.